Een voorwoord
ISO (Internationale Organisatie voor Standaardisatie) is een mondiale alliantie van nationale normalisatie-instellingen (ISO-lidorganisaties). De ontwikkeling van internationale normen wordt doorgaans uitgevoerd via technische ISO-commissies. Elke aangesloten instelling die geïnteresseerd is in een onderwerp waarover een technische commissie is opgericht, heeft het recht om in de commissie vertegenwoordigd te zijn. Gouvernementele en niet-gouvernementele internationale organisaties die contact onderhouden met standaardisatieorganisaties zijn ook bij dit werk betrokken. ISO werkt nauw samen met de Internationale Elektrotechnische Commissie (IEC) over alle kwesties van elektrische standaardisatie.

De procedures die zijn gebruikt om dit document te ontwikkelen, evenals de procedures die voor verder onderhoud zijn gebruikt, worden beschreven in Deel 1 van de ISO/IEC-richtlijn. In het bijzonder, Er moet aandacht worden besteed aan de verschillende goedkeuringscriteria die vereist zijn voor verschillende soorten ISO-documenten. Dit document is opgesteld in overeenstemming met de redactieregels van Deel 2 van de ISO/IEC-richtlijn (zie iso.org/directives).

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

Houd er rekening mee dat bepaalde inhoud van dit document onderhevig kan zijn aan patentrechten. ISO is niet verantwoordelijk voor het identificeren van een of meer van dergelijke octrooirechten. Details van eventuele patentrechten die tijdens het opstellen van het document zijn geïdentificeerd, staan ​​in de inleiding en/of in de lijst met patentclaims die ISO heeft ontvangen. (zie iso.org/patents).

Alle handelsnamen die in dit document worden gebruikt, worden verstrekt ter informatie voor het gemak van de gebruiker en houden geen goedkeuring in.

Vrijwillig, gerelateerde normen en conformiteitsbeoordeling gerelateerd ISO-specifiek en geven uitdrukking aan de betekenis van terminologie, evenals in relevante ISO-technische handelsbelemmeringen (TBT) zich houden aan het principe van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) informatie, Raadpleeg de volgende URL:iso.org/iso/foreword.html.

This document is prepared by ISO/TC 61, Kunststoffen, Subcommissie SC 2, Mechanische eigenschappen.

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

The sixth edition eliminates and replaces the technically revised fifth edition (ISO 178:2010). It also incorporates amendments to ISO 178:2010 / Amd.1:2013. Compared with the previous edition, the main changes are as follows:

– Differentiation of calibration requirements according to test type;

– Introduction of deflectometer;

– Resumption of compliance correction procedures;

— A new annex D has been added, showing the relationship between tensile modulus and bending modulus.

Any feedback or questions regarding this document should be directed to the user’s national standards body. A full list of these agencies can be found at iso.org/members.html.

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

1 Domein
This document specifies a method for determining the bending properties of rigid and semi-rigid plastics under specified conditions. De voorkeursmonsterselectie werd gedefinieerd, maar er werden waar nodig parameters voor de grootte van het standby-monster opgenomen voor gebruik. Bevat een reeks testsnelheden.

Deze methode wordt gebruikt om het buiggedrag van het proefstuk te bestuderen en de buigsterkte te bepalen, buigmodulus en andere aspecten van de relatie tussen buigspanning en rek onder gedefinieerde omstandigheden. Het is geschikt voor vrije steunbalken die in het midden van de overspanning worden belast (driepuntsbelastingstest).

De methode is toepasbaar op de volgende materiaalbereiken:

– Thermoplastisch vormen, extrusie- en gietmaterialen, inclusief gevulde en versterkte verbindingen naast ongevulde typen; Stijve thermoplastische plaat;

– Thermohardende vormmaterialen, inclusief vul- en versterkingsmiddelen; Thermohardende plaat.

Volgens ISO 10350-1[5] en ISO 10350-2[6], dit document is van toepassing op vezelversterkte verbindingen met een vezellengte ≤7,5 mm vóór verwerking. Voor vezellengte > 7.5 mm lange vezelversterking (laminaat), zie ISO 14125[7].

Deze methode is over het algemeen niet toepasbaar op stijve poreuze materialen of sandwichstructuren die poreuze materialen bevatten. In dit geval, ISO 1209-1[3] en/of ISO 1209-2[4] kan worden gebruikt.

Opmerking 1 Voor bepaalde soorten textielvezelversterkte kunststoffen, Er wordt gebruik gemaakt van een vierpuntsbuigproef. Dit wordt beschreven in ISO 14125.

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

De methode wordt uitgevoerd met behulp van monsters die tot gespecificeerde afmetingen kunnen worden gegoten, verwerkt vanuit het centrale gedeelte van een standaard multifunctioneel exemplaar (zie ISO 20753) of verwerkt uit eindproducten of halffabrikaten, zoals schimmels, gelamineerde platen of geëxtrudeerde of gegoten platen.

Deze methode specificeert de geselecteerde grootte van het monster. Tests die worden uitgevoerd op monsters van verschillende afmetingen of die onder verschillende omstandigheden zijn voorbereid, kunnen onvergelijkbare resultaten opleveren. Andere factoren, zoals de snelheid van de test en de conditionering van het monster, kan ook de resultaten beïnvloeden.

Opmerking 2 Speciaal voor spuitgegoten semi-kristallijne polymeren, de dikte van de georiënteerde huidlaag hangt af van de vormomstandigheden en heeft ook invloed op de buigprestaties.

Deze methode is niet geschikt voor het bepalen van ontwerpparameters, maar het kan worden gebruikt voor materiaaltests en kwaliteitscontroletests.

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

2 Normatieve verwijzingen
Er wordt in de tekst op zodanige wijze naar de volgende documenten verwezen dat de inhoud ervan geheel of gedeeltelijk aan de vereisten van dit document voldoet. Voor gedateerde referenties, alleen de geciteerde versie is van toepassing. Voor ongedateerde referenties, de nieuwe versie van de referentie (inclusief eventuele herzieningen) is van toepassing.

ISO 291, Kunststoffen — Standaardatmosfeer voor conditionering en testen

ISO 293, Kunststoffen — Compressiegieten van monsters van thermoplastisch materiaal

ISO 294-1:2017, Kunststoffen. Spuitgieten van thermoplastische materiaalmonsters. Deel 1: Algemene principes en het vormen van monsters voor algemeen gebruik en staafmonsters

ISO 295, Kunststoffen — Compressiegieten van monsters van thermohardende materialen

ISO 2602, Statistische interpretatie van testresultaten, gemiddelde schattingen, betrouwbaarheidsintervallen

ISO 2818, kunststoffen — Voorbereiding van monsters door machinale bewerking

ISO 750-1, Metalen materialen — Kalibratie en verificatie van statische uniaxiale testmachines — Deel 1: Trek-/druktestmachines — Kalibratie en verificatie van krachtmeetsystemen

ISO 9513, Metalen materialen — Kalibratie van extensiometersystemen voor gebruik bij uniaxiale testen

ISO 10724-1, Kunststoffen — Spuitgieten van thermohardende poedervormkunststoffen (PMC) exemplaren — Deel 1: Algemene principes en het vormen van multifunctionele exemplaren

ISO 16012, Kunststoffen — Bepaling van lineaire afmetingen van monsters

ISO 20753, Kunststoffen — Voorbeeld

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

3 Voorwaarden, definities en symbolen
Voor de doeleinden van dit document, de volgende termen en definities zijn van toepassing.

ISO en IEC onderhouden terminologiedatabases voor standaardisatie op de volgende adressen:

– ISO online browserplatform: beschikbaar op iso.org/obp

– IEC elektronische encyclopedie: verkrijgbaar op electropedia.org

3.1 Testsnelheid v

De relatieve bewegingssnelheid tussen de monstersteun en de belaste rand

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in millimeters per minuut (mm/min).

3.2 Buigspanning σf

Nominale spanning op het buitenoppervlak van het proefstuk bij de middelste overspanning

Opmerking 1: Het wordt berekend op basis van de relatie gegeven in Vergelijking (5).

Opmerking 2: Het wordt uitgedrukt in megapascal (MPa).

3.3 Buigspanning σFB bij breuk

Buigspanning van het monster bij breuk

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in megabascalen (MPa).

Opmerking 2: Zie figuur 1, curven a en b.

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

3.4 Buigsterkte σfM

Maximale buigspanning die het proefstuk oploopt tijdens de buigtest (3.2)

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in megabascalen (MPa).

Opmerking 2: Zie figuur 1, curven a en b.

3.5 Buigspanning σ onder conventionele doorbuiging

Buigspanning bij conventionele doorbuiging, sC (3.7)

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in megabascalen (MPa).

Opmerking 2: Zie ook Figuur 1, Kromme c.

3.6 Doorbuiging s

De afstand van het boven- of onderoppervlak van het proefstuk in het midden van de overspanning vanaf de oorspronkelijke positie tijdens het buigen

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in millimeters (mm).

3.7 Conventionele doorbuiging sC

De afbuiging (3.6) is gelijk aan 1.5 maal de monsterdikte H

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in millimeters (mm).

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

Opmerking 2: Met behulp van een tijdspanne van 16 uur L, de conventionele doorbuiging komt overeen met een buigrek van 3.5% (3.8).

3.8 Buigspanning εf

Nominale fractionele verandering in wafellengte op het buitenoppervlak van het monster in het midden van de overspanning

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt als een dimensieloze verhouding of percentage (%).

Opmerking 2: Het wordt berekend op basis van de relatie die in vergelijkingen wordt gegeven (6) En (7).

Figuur 1 — Typische curven van buigspanning σf versus buigrek εf en doorbuiging s

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

3.9 Buigrek εFB bij breuk

Buigspanning van het monster bij breuk

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt als een dimensieloze verhouding of percentage (%).

Opmerking 2: Zie figuur 1, curven a en b.

3.10 Buigrek εfM onder buigsterkte

Buigbelasting onder maximale buigspanning

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt als een dimensieloze verhouding of percentage (%).

Opmerking 2: Zie figuur 1, curven a en b.

3.11 Buigmodulus Buigmodulus Ef

Verhouding van het spanningsverschil σf2 − σf1 tot het overeenkomstige rekverschil εf2 (= 0,002 5) − εf1 (= 0,000 5)

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in megabascalen (MPa).

Opmerking 2: De buigmodulus is slechts een benadering van de modulus van Young.

Opmerking 3: Raadpleeg Vergelijking (9).

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

3.12 Stijve kunststoffen

Kunststoffen met een elastische modulus (3.11) bij het buigen van scharnieren of, indien niet van toepassing, bij het strekken, groter dan 700 MPa onder de gegeven omstandigheden

[Bron: ISO 472:2013, 2.884, gewijzigd — opmerkingen bij de invoer zijn weggelaten.

3.13 Halfharde kunststoffen

Een kunststof met een elastische modulus in een buigscharnier (3.11) of, als deze modulus niet van toepassing is, tussen 70 MPa en 700 MPa onder spanning onder de gegeven omstandigheden

[Bron: ISO 472:2013, 2.909, gewijzigd – opmerkingen bij de invoer zijn weggelaten.

3.14 Span L tussen monstersteunen

De afstand tussen het contactpunt tussen het preparaat en de preparaathouder

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt in millimeters (mm).

Opmerking 2: Zie figuur 2.

ISO 178-2019 – Bepaling van de buigeigenschappen van kunststoffen

3.15 Buigreksnelheid r

Snelheid van toename van de buigspanning (3.8) tijdens de test

Opmerking 1: Het wordt uitgedrukt als een percentage per minuut (% ⋅ min−1).

Alleen de standaardinformatiecomponent is openbaar beschikbaar. Om de volledige inhoud te zien, u zult de normen via formele kanalen moeten aanschaffen.