invoering
ISO (Internationale Organisatie voor Standaardisatie) is een mondiale alliantie van nationale normalisatie-instellingen (ISO-lidorganisaties). De ontwikkeling van internationale normen wordt doorgaans uitgevoerd via technische ISO-commissies. Elke aangesloten instelling die geïnteresseerd is in een onderwerp waarover een technische commissie is opgericht, heeft het recht om in die commissie vertegenwoordigd te zijn. Internationale gouvernementele en niet-gouvernementele organisaties die samenwerken met ISO zijn ook bij dit werk betrokken. ISO werkt nauw samen met de Internationale Elektrotechnische Commissie (IEC) over alle kwesties van elektrische standaardisatie.

De procedures die zijn gebruikt om dit document te ontwikkelen en die voor verder onderhoud worden beschreven in Deel 1 van de ISO/IEC-richtlijn. In het bijzonder, Er moet aandacht worden besteed aan de verschillende goedkeuringscriteria die vereist zijn voor verschillende soorten ISO-documenten. Dit document is opgesteld in overeenstemming met de redactieregels van ISO/IEC-richtlijn Deel 2 (zie iso.org/directives).

ISO 4629-2-2016 “Verfbasis voor verven en vernissen – Bepaling van hydroxylwaarden – titratie methode”

Houd er rekening mee dat op bepaalde elementen van dit document mogelijk octrooirechten rusten. ISO is niet verantwoordelijk voor het identificeren van dergelijke patenten. Details van eventuele patentrechten die tijdens de voorbereiding van het document zijn geïdentificeerd, zijn te vinden in de inleiding en/of in de lijst met patentclaims die ISO heeft ontvangen. (zie iso.org/patents).

Alle handelsnamen die in dit document worden gebruikt, zijn bedoeld voor het gemak van de gebruiker en houden geen goedkeuring in.

Voor een beschrijving van de betekenis van specifieke ISO-termen en -uitdrukkingen met betrekking tot conformiteitsbeoordeling, en voor informatie over de naleving door ISO van de WTO-principes op het gebied van technische handelsbelemmeringen (TBT), zie de volgende URL: Voorwoord – Aanvullende informatie

De commissie die verantwoordelijk is voor dit document is ISO/TC 35, Verven en vernissen, Subcommissie SC 10, Methoden voor het testen van lijmen voor verven en vernissen.

ISO 4629 bestaat uit de volgende onderdelen, onder de algemene rubriek Verf- en lakbindmiddelen – Bepaling van hydroxylwaarden:

– Deel 1: titratie zonder katalysator

– Deel 2: titratie met behulp van katalysatoren

ISO 4629-2-2016 “Verfbasis voor verven en vernissen – Bepaling van hydroxylwaarden – titratie methode”

voorstellen
Er zijn verschillende gestandaardiseerde manieren om de hydroxylwaarde van een hars te bepalen. De klassieke methode voor het gebruik van katalysatorvrije pyridine is gespecificeerd in ISO 4629-1. De voordelen van de werkwijze waarbij katalysatoren worden gebruikt, zijn als volgt:

– De gebruikte oplosmiddelen zijn minder schadelijk voor de gezondheid;

– Lager verbruik van oplosmiddelen;

– De methode is sneller vanwege de kortere reactietijd;

– Het einde van de titratie is gemakkelijker te zien;

– Polyolen lossen gemakkelijker op.

1 Bereik
Dit deel van ISO 4629 specificeert titratiemethoden voor het bepalen van de hydroxylwaarden van harsen, verven en vernissen lijmen, primaire alcoholen, glycolen en vetten. Toepassing op hydrocarbonzuren, fenolische hydroxylgroepen, polyolen zoals trimethylpropaan en stoffen die aromatische groepen bevatten die zijn geactiveerd voor de Fouck-acyleringsreactie moeten van geval tot geval worden bepaald.

Onder passende omstandigheden, de methode kan ook worden gebruikt om de hydroxylwaarden van ricinusolie en zijn derivaten te bepalen.

ISO 4629-2-2016 “Verfbasis voor verven en vernissen – Bepaling van hydroxylwaarden – titratie methode”

2 Normatieve verwijzingen
In dit document wordt normatief naar alle of een deel van de volgende documenten verwezen en deze zijn vereist voor hun toepassing. Voor gedateerde referenties, alleen de geciteerde versie is van toepassing. Voor ongedateerde referenties, een nieuwe versie van de referentie (inclusief eventuele herzieningen) is van toepassing.

ISO 660, dierlijke en plantaardige vetten en oliën – Bepaling van het zuurgetal en de zuurgraad

ISO 2114:2000, kunststoffen (polyesterharsen) en verven en vernissen (lijmen). Bepaling van partiële en totale zuurwaarden

ISO 3696, analytisch laboratoriumwater – Specificaties en testmethoden

ISO 4618, verven en vernissen – termen en definities

ISO 15528, Verven, vernissen en grondstoffen voor verven en vernissen – Bemonstering

ISO 4629-2-2016 “Verfbasis voor verven en vernissen – Bepaling van hydroxylwaarden – titratie methode”

3 termen en definities
Voor de doeleinden van dit document, de termen en definities gegeven in ISO 4618 en de volgende artikelen zijn van toepassing.

3.1 Hydroxylwaarde

In 1 gram van het te testen product, het aantal milligram kaliumhydroxide (KOH) overeenkomend met de geacetyleerde hydroxylgroep onder de gespecificeerde testomstandigheden

[Bron: ISO 4629-1:2016, 3.1]

ISO 4629-2-2016 “Verfbasis voor verven en vernissen – Bepaling van hydroxylwaarden – titratie methode”

Alleen het standaardinformatiegedeelte is openbaar. Om de volledige inhoud te zien, u moet de standaard via de officiële kanalen aanschaffen.