Het meten van de oppervlaktespanning van vloeistoffen heeft een brede toepassingsbelang. Deze technologie helpt ons niet alleen te begrijpen hoe vloeistoffen zich in verschillende scenario's gedragen, maar heeft ook een diepgaande impact op de industriële productie, materiaal kunde, farmaceutische ontwikkeling, en biogeneeskunde. Door het meten en begrijpen van de oppervlaktespanning van vloeistoffen, wij zijn in staat productieprocessen te optimaliseren, productprestaties verbeteren, en innovatie en ontwikkeling op verschillende gebieden stimuleren.

Plaatmethode en ringmethode in vloeistofmeter/interface-tensiometer zijn twee veelgebruikte testmethoden. Bij de plaatmethode wordt gebruik gemaakt van een vlakke plaat om de oppervlaktespanning van vloeistof te meten, die geschikt is voor monsters met verschillende viscositeit, maar onder bepaalde autofobe omstandigheden levert het mogelijk geen betere resultaten op. De ringregel wordt gebruikt om de grensvlakspanning van vloeistof door de ringstructuur te meten, die vooral geschikt is voor het omgaan met zelfhaat en het meten van de grensvlakspanning van niet-fase-oplossingen, maar de structuur ervan wordt gemakkelijk beïnvloed door externe krachten. Bij het selecteren van de juiste methode, er moet rekening worden gehouden met de monsterkarakteristieken en de nauwkeurigheid van de vereiste gegevens. Bij het meten van vloeistofoppervlak- of grensvlakspanning, plaatmethode en ringmethode zijn twee veelgebruikte testmethoden. Er zijn enkele belangrijke verschillen in hun principes, voor-en nadelen, en toepasselijke monsters.

Vergelijking van vloeistofmeter/grensvlakspanningstestmethode: plaatmethode VS-ringmethode

Plaat test

De plaatmethode is een relatief nieuwe testmethode die wordt gebruikt om de oppervlakte- of grensvlakspanning van vloeistoffen te meten. De voordelen zijn onder meer: het testblad is niet gemakkelijk te vervormen, het garanderen van de stabiliteit en nauwkeurigheid van de meting. Oppervlaktespanningstesten van monsters met een bepaalde viscositeit zijn toegestaan. Het hele testproces kan in realtime worden gemonitord om de betrouwbaarheid en realtime gegevens te garanderen. Echter, de plaatmethode heeft ook enkele tekortkomingen, en sommige monsters die zichzelf haten met het plaatoppervlak krijgen mogelijk geen goede reproduceerbaarheid in de test. Bij het testen van de grensvlakspanning van twee onoplosbare monsters, nauwkeurige gegevens zijn mogelijk niet beschikbaar.

Vergelijking van vloeistofmeter/grensvlakspanningstestmethode: plaatmethode VS-ringmethode

Lustest

De ringtest is een vroege testmethode voor het meten van oppervlakte- of grensvlakspanning in vloeistoffen. Het voordeel is dat de detectiegegevens van de ringmethode doorgaans stabieler en betrouwbaarder zijn, vooral geschikt voor het meten van zelfhaat op vloeistof- en plaatoppervlakken. Bij het testen van de grensvlakspanning van twee onoplosbare monsters, de ringmethode heeft het voordeel dat deze nauwkeurigere gegevens oplevert. Natuurlijk, de ringtest heeft ook enkele tekortkomingen. De structuur van de ring wordt gemakkelijk beïnvloed door externe krachten, wat tot vervorming kan leiden, waardoor de nauwkeurigheid van de meetgegevens wordt beïnvloed.

Voorbeeldtestvergelijking

Voor hetzelfde monster, of het nu gaat om de plaatmethode of de ringmethode, de testresultaten zijn niet altijd consistent. In het algemeen, voor standaardmonsters, de resultaten verkregen door de twee methoden zijn in principe hetzelfde. Echter, in sommige gevallen, zoals wanneer de vloeistof zichzelf haat tegen het plaatoppervlak of bij het testen van de grensvlakspanning van twee onoplosbare monsters, de twee methoden kunnen verschillende resultaten opleveren. Daarom, bij het selecteren van een testmethode, het is noodzakelijk om rekening te houden met de kenmerken van het monster en met de vereiste nauwkeurigheid en stabiliteit van de gegevens om de juiste testmethode te bepalen. Door het begrijpen van plaat- en ringmethoden, we zijn beter in staat om de vloeistoftafel/grensvlakspanningstestmethode te selecteren die past bij de specifieke monster- en testbehoeften, wat resulteert in betrouwbaardere en nauwkeurigere testgegevens.