Przedmowa
ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) to krajowe organy normalizacyjne (Członek ISO) sojuszu. Opracowywanie norm międzynarodowych odbywa się zwykle za pośrednictwem komitetów technicznych ISO. Każda instytucja członkowska zainteresowana tematem, dla którego powołano komitet techniczny, ma prawo być reprezentowana w komitecie. W prace te zaangażowane są także rządowe i pozarządowe organizacje międzynarodowe współpracujące z organizacjami normalizacyjnymi. ISO ściśle współpracuje z Międzynarodową Komisją Elektrotechniczną (IEC) we wszystkich kwestiach normalizacji elektrycznej.

Procedury stosowane przy opracowywaniu tego dokumentu, a także te wykorzystywane do dalszej konserwacji opisano w części 1 dyrektywy ISO/IEC. W szczególności, należy zwrócić uwagę na różne kryteria zatwierdzania wymagane dla różnych typów dokumentów ISO. Niniejszy dokument jest zgodny z częścią dyrektyw ISO/IEC 2 edytować opracowane zasady (zobacz iso.org/directives).

ISO 2360-2017 “Nieprzewodzące powłoki na niemagnetycznych podłożach przewodzących – Pomiar grubości powłoki – Metoda prądów wirowych czuła na amplitudę”

Należy pamiętać, że niektóre treści tego dokumentu mogą podlegać prawom patentowym. ISO nie jest odpowiedzialna za identyfikację jakichkolwiek lub wszystkich takich praw patentowych. In the process of document development determine the detailed information of any patent rights in the introduction and/or received ISO list of any patent disclosures (zobacz iso.org/patents).

Wszelkie nazwy handlowe użyte w tym dokumencie służą celom informacyjnym dla wygody użytkownika i nie stanowią poparcia.

Dobrowolny, powiązane normy i ocena zgodności związane z normami ISO i wyrażają znaczenie terminologii, a także odpowiednich barier technicznych ISO w handlu (Do ustalenia) przestrzegać zasad Światowej Organizacji Handlu (WTO) Informacja, proszę zobaczyć następujący adres URL:iso.org/iso/foreword.html.

This document was prepared by Technical Committee ISO/TC 107, Metallic and other Inorganic Coatings.

Wydanie czwarte unieważnia i zastępuje technicznie zmienione wydanie trzecie (ISO 2360:2003).

ISO 2360-2017 “Nieprzewodzące powłoki na niemagnetycznych podłożach przewodzących – Pomiar grubości powłoki – Metoda prądów wirowych czuła na amplitudę”

1 Zakres
W niniejszym dokumencie określono czuły przyrząd wiroprądowy wykorzystujący amplitudę grubości niemagnetycznej, przewodzącej, nieprzewodzącej powłoki w nieniszczącej metodzie pomiaru metalu nieszlachetnego.

W tym dokumencie, termin “Powłoka” służy do materiałów takich jak farby i lakiery, powłoki galwaniczne, powłoki emaliowe, powłoki z tworzyw sztucznych, nakładki i powłoki proszkowe. Metoda ta jest szczególnie odpowiednia do pomiarów grubości większości powłok tlenkowych wytwarzanych w procesie utleniania anodowego, ale nie dla wszystkich transformowanych powłok, niektóre z nich są zbyt cienkie, aby można je było zmierzyć tą metodą (zobacz artykuł 6).

Metodę można również zastosować do pomiaru przewodzącej niemagnetycznej powłoki metalicznej na podłożu. Jednakże, metodą prądów wirowych czułą na fazę, określoną w ISO 21968 jest szczególnie odpowiedni do tego zastosowania i może zapewnić większą dokładność wyników pomiaru grubości (patrz załącznik A).

Metoda nie nadaje się do pomiaru niemagnetycznych powłok metalowych na przewodzących metalach nieszlachetnych. Zgodnie z ISO 21968 W tym zastosowaniu szczególnie użyteczna jest metoda prądów wirowych wrażliwych na fazę. Jednakże, w szczególnym przypadku bardzo cienkich powłok o bardzo małej przewodności elektrycznej, W tym zastosowaniu można również zastosować metodę prądów wirowych czułą na amplitudę (patrz Dodatek A).

Chociaż tę metodę można zastosować do pomiaru grubości powłoki na metalach magnetycznych, nie jest to zalecane do tego zastosowania. W tym przypadku, metodą magnetyczną określoną w ISO 2178 może być użyte. Tylko o 1 mm nad bardzo grubą powłoką, w tym zastosowaniu można również zastosować czułą metodę prądów wirowych, wykorzystującą amplitudę (patrz dodatek A).

ISO 2360-2017 “Nieprzewodzące powłoki na niemagnetycznych podłożach przewodzących – Pomiar grubości powłoki – Metoda prądów wirowych czuła na amplitudę”

2 Odniesienia normatywne
Do poniższych dokumentów powołano się w tekście w taki sposób, że część lub całość ich treści stanowi wymagania niniejszego dokumentu. Dla przestarzałych odniesień, obowiązuje wyłącznie wersja cytowana. Dla niedatowanych odniesień, nowa wersja odniesienia (włączając wszelkie poprawki) ma zastosowanie.

ISO 2064, Powłoki metaliczne i inne nieorganiczne – Definicje i praktyki dotyczące pomiaru grubości

ISO 4618, farby i lakiery – warunki i definicje

Przewodnik ISO/IEC 98-3, Niepewność pomiaru – Część 3: Przewodnik dotyczący przedstawiania niepewności pomiaru (GUMA: 1995)

ISO 2360-2017 “Nieprzewodzące powłoki na niemagnetycznych podłożach przewodzących – Pomiar grubości powłoki – Metoda prądów wirowych czuła na amplitudę”

3 warunki i definicje
Na potrzeby tego dokumentu, podane w ISO 2064 i ISO 4618 obowiązują terminy i definicje, a także poniższe.

ISO i IEC prowadzą bazę danych znormalizowanej terminologii pod następującym adresem:

– Encyklopedia elektroniczna IEC: dostępne na stronie electropedia.org/

– Platforma przeglądania online ISO: dostępne na stronie iso.org/obp

3.1 regulacja układu pomiarowego

Zestaw operacji wykonywanych na systemie pomiarowym w taki sposób, aby zapewniał on zadane wskazanie odpowiadające danej wartości wielkości mierzonej

Notatka 1: regulacja układu pomiarowego może obejmować regulację punktu zerowego, migracja i regulacja zasięgu (czasami nazywana regulacją wzmocnienia).

Notatka 2: Dopasowania systemu pomiarowego nie należy mylić z kalibracją, co jest warunkiem wstępnym dostosowania.

Notatka 3: po regulacji układu pomiarowego, zwykle trzeba ponownie skalibrować system pomiarowy.

Notatka 4: W kulturze popularnej, termin “kalibrowanie” jest często błędnie używany, a nie termin “regulować”. podobnie, warunki “weryfikacja” I “kontrola” są często używane zamiast prawidłowego terminu “kalibrowanie”.

[źródło: Przewodnik ISO/IEC 99, 2007, 3.11 (znany również jako “KRZEPA”)]

3.2 Kalibrowanie

Pod określonymi warunkami, pierwszym krokiem niepewności pomiaru w wzorcach pomiarowych jest podanie liczby wartości i związanej z nimi niepewności pomiaru odpowiadających im zależności pomiędzy działaniem instrukcji, i w drugim kroku WYKORZYSTUJE te informacje, tak aby pomiar wynikał z instrukcji

ISO 2360-2017 “Nieprzewodzące powłoki na niemagnetycznych podłożach przewodzących – Pomiar grubości powłoki – Metoda prądów wirowych czuła na amplitudę”

Notatka 1: Kalibrację można wyrazić w formie zdań, funkcje kalibracyjne, wykresy kalibracyjne, krzywe kalibracyjne lub tabele kalibracyjne. W niektórych przypadkach, może obejmować korekcję addytywną lub multiplikatywną dla wskazania z powiązaną niepewnością pomiaru.

Notatka 2: Kalibracji nie należy mylić z regulacją układu pomiarowego (często błędnie tzw “samokalibracja”), ani z weryfikacją kalibracji.

Uwaga 3: Typowo, pierwszy krok w powyższej definicji sam w sobie jest uważany za kalibrację.

[Źródło: Przewodnik ISO/IEC 99:2007, 2.39 (znany również jako “KRZEPA”)]

Tylko standardowy element informacyjny jest publicznie dostępny. Aby zobaczyć pełną treść, będziesz musiał kupić standardy za pośrednictwem formalnych kanałów.