Współczynnik lepkości i napięcie powierzchniowe to dwa ważne parametry właściwości cieczy, które opisują zachowanie i właściwości cieczy w różnych warunkach.

Współczynnik lepkości i napięcie powierzchniowe

Współczynnik lepkości: Współczynnik lepkości to wielkość fizyczna opisująca opór lepkości wewnątrz cieczy i mierząca lepkość lub płynność cieczy. Im wyższy współczynnik lepkości, im gęstsza ciecz, i tym trudniej jest płynąć. Współczynnik lepkości zwykle wyraża się jako stosunek siły na jednostkę powierzchni do różnicy prędkości w jednostce czasu (szybkość ścinania). Jednostką są zazwyczaj sekundy PASKALOWE (Pierwszeństwo) lub milipa sekundy (mPa·s). Ciecze o wysokiej lepkości (np., koloid, pasta) mają większe współczynniki lepkości, natomiast ciecze o niskiej lepkości (np., woda, alkohol) mają mniejsze współczynniki lepkości.

Napięcie powierzchniowe: Napięcie powierzchniowe to właściwość powierzchni cieczy, która kurczy się w wyniku interakcji międzycząsteczkowych zachodzących na powierzchni cieczy. Napięcie powierzchniowe powoduje, że powierzchnia cieczy ma możliwie najmniejszą powierzchnię, tworząc elastyczną warstwę na tle świata zewnętrznego. Napięcie powierzchniowe ma istotny wpływ na stabilność powierzchni cieczy i kształt kropli. Napięcie powierzchniowe jest zwykle wyrażane jako siła na jednostkę długości, w Newtonach na metr (N/m) lub Dyne na centymetr (dyn/cm).

Nie ma bezpośredniego związku matematycznego pomiędzy współczynnikiem lepkości a napięciem powierzchniowym. Są to różne aspekty opisu właściwości cieczy. Jednakże, na wszystkie wpływają interakcje pomiędzy cząsteczkami cieczy. Na przykład, ciecze o silnym przyciąganiu międzycząsteczkowym mają zwykle wyższą lepkość i wyższe napięcie powierzchniowe. Jednakże, skład płynu, temperatura, ciśnienie, i inne warunki mogą wpływać na współczynnik lepkości i napięcie powierzchniowe, dlatego też należy określić konkretne wartości i trendy w oparciu o konkretny układ cieczy i warunki.