Przedmowa
ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest globalnym sojuszem krajowych organów normalizacyjnych (Organy członkowskie ISO). Opracowywanie norm międzynarodowych odbywa się zwykle za pośrednictwem komitetów technicznych ISO. Każda instytucja członkowska zainteresowana tematem, dla którego powołano komitet techniczny, ma prawo być reprezentowana w komitecie. W prace te zaangażowane są także rządowe i pozarządowe organizacje międzynarodowe współpracujące z organizacjami normalizacyjnymi. ISO ściśle współpracuje z Międzynarodową Komisją Elektrotechniczną (IEC) we wszystkich kwestiach normalizacji elektrycznej.

Procedury stosowane przy opracowywaniu tego dokumentu, a także te wykorzystywane do dalszej konserwacji opisano w części 1 dyrektywy ISO/IEC. W szczególności, należy zwrócić uwagę na różne kryteria zatwierdzania wymagane dla różnych typów dokumentów ISO. Niniejszy dokument jest zgodny z częścią dyrektyw ISO/IEC 2 edytować opracowane zasady (zobacz iso.org/directives).

Należy pamiętać, że niektóre treści tego dokumentu mogą podlegać prawom patentowym. ISO nie jest odpowiedzialna za identyfikację jakichkolwiek lub wszystkich takich praw patentowych. Szczegóły wszelkich praw patentowych zidentyfikowanych podczas opracowywania dokumentu będą zawarte we wstępie i/lub na liście otrzymanych zastrzeżeń patentowych ISO (zobacz iso.org/patents).

Wszelkie nazwy handlowe użyte w tym dokumencie służą celom informacyjnym dla wygody użytkownika i nie stanowią poparcia.

Opis znaczenia określonych terminów i wyrażeń ISO związanych z oceną zgodności, oraz informacje na temat zgodności ISO z zasadami WTO zawartymi w dokumencie Bariery techniczne w handlu (Do ustalenia), prosimy zapoznać się z poniższym adresem URL: Wstęp – Dodatkowa informacja

Komitetem odpowiedzialnym za ten dokument jest ISO/TC 107, Metale i inne powłoki nieorganiczne.

Wydanie trzecie unieważnia i zastępuje technicznie zmienione wydanie drugie (ISO 2178:1982).

ISO 2178-2016 “Magnetyczna metoda pomiaru grubości powłok niemagnetycznych na podłożach magnetycznych”

1 Zakres
W niniejszej normie określono metodę namagnesowania metalu nieszlachetnego w celu nieniszczącego pomiaru grubości powłoki.

W typowej powłoce, a pomiar nieniszczący to dotyk. Sondę lub przyrząd ze zintegrowaną sondą umieszcza się bezpośrednio na badanej powłoce. Grubość powłoki jest wyświetlana na przyrządzie.

W tym standardzie, termin “farba” do farb i lakierów, powłoka galwaniczna, szkliwo, farba, farba plastikowa, malowanie proszkowe, materiały powłokowe, itp.

Należy pamiętać, że tę metodę można również zastosować do pomiaru magnetycznego metalu nieszlachetnego lub innych materiałów na magnesowanej powłoce (zobacz ISO 2361).

2 Odniesienia normatywne
W tym dokumencie znajdują się odniesienia normatywne do wszystkich lub niektórych z poniższych dokumentów. Dla przestarzałych odniesień, obowiązuje wyłącznie wersja cytowana. Dla niedatowanych odniesień, nowa wersja odniesienia (włączając wszelkie poprawki) ma zastosowanie.

ISO 2064, Powłoki metaliczne i inne nieorganiczne – Definicje i praktyki dotyczące pomiaru grubości

ISO 4618, Farby i lakiery — warunki i definicje

ISO 5725-1:1994, Dokładność (prawdziwość i precyzja) metod pomiarowych i wyników. Część 1: Ogólne zasady i definicje

Przewodnik ISO/IEC 98-3, Niepewność pomiaru – Część 3: Przewodnik dotyczący przedstawiania niepewności pomiaru (GUMA: 1995)

ISO 2178-2016 “Magnetyczna metoda pomiaru grubości powłok niemagnetycznych na podłożach magnetycznych”

3 warunki i definicje
Na potrzeby niniejszego dokumentu, terminy i definicje podane w ISO 2064 i ISO 4618 i stosuje się poniższe.

3.1 Dostosowanie układu pomiarowego
Zestaw operacji wykonywanych na systemie pomiarowym w taki sposób, aby zapewniał on zadane wskazanie odpowiadające danej wartości wielkości mierzonej

Notatka 1: regulacja układu pomiarowego może obejmować regulację punktu zerowego, migracja i regulacja zasięgu (czasami nazywana regulacją wzmocnienia).

Notatka 2: Dopasowania systemu pomiarowego nie należy mylić z kalibracją, co jest warunkiem wstępnym dostosowania.

Notatka 3: Po dostosowaniu układu pomiarowego, zwykle należy go ponownie skalibrować – skalibrować.

Notatka 4: W kulturze popularnej, termin “kalibrowanie” jest często błędnie używany, a nie termin “regulować”. podobnie, warunki “weryfikacja” I “kontrola” są często używane zamiast prawidłowego terminu “kalibrowanie”.

[Źródło: Przewodnik ISO/IEC 99:2007, 3.11 (znany również jako “KRZEPA”), zmodyfikowany – notatka wpisowa 4 został dodany.

ISO 2178-2016 “Magnetyczna metoda pomiaru grubości powłok niemagnetycznych na podłożach magnetycznych”

3.2 Kalibrowanie
Pod określonymi warunkami, pierwszy krok, niepewność pomiaru w wzorcach pomiarowych podaje liczbę wartości i związaną z nimi niepewność pomiaru odpowiednich instrukcji w celu ustalenia zależności między operacjami, a w drugim kroku WYKORZYSTUJE te informacje w celu ustalenia relacji w celu uzyskania instrukcji na podstawie zmierzonych wyników

Notatka 1: Kalibrację można wyrazić w formie zdań, funkcje kalibracyjne, wykresy kalibracyjne, krzywe kalibracyjne lub tabele kalibracyjne. W niektórych przypadkach, może obejmować korekcję addytywną lub multiplikatywną dla wskazania z powiązaną niepewnością pomiaru.

Notatka 2: Kalibracji nie należy mylić z regulacją układu pomiarowego (często błędnie tzw “samokalibracja”), ani z weryfikacją kalibracji.

Uwaga 3: Typowo, pierwszy krok w powyższej definicji sam w sobie jest uważany za kalibrację.

[Źródło: Przewodnik ISO/IEC 99:2007, 2.39 (znany również jako “KRZEPA”)]

Tylko standardowy element informacyjny jest publicznie dostępny. Aby zobaczyć pełną treść, będziesz musiał kupić standardy za pośrednictwem formalnych kanałów