invoering
ISO (Internationale Organisatie voor Standaardisatie) is een mondiale federatie van nationale normalisatie-instellingen (ISO-lidorganisaties). De ontwikkeling van internationale normen wordt doorgaans uitgevoerd via technische ISO-commissies. Elke ledengroep die geïnteresseerd is in een onderwerp waarvoor een technische commissie is opgericht, heeft het recht om in de commissie vertegenwoordigd te zijn. Internationale organisaties, regeringen en niet-gouvernementele organisaties die in contact staan ​​met ISO zijn ook bij dit werk betrokken. ISO werkt nauw samen met de Internationale Elektrotechnische Commissie (IEC) over alle kwesties van elektrische standaardisatie.

Internationale normen worden opgesteld in overeenstemming met de regels gegeven in Deel 3 van de ISO/IEC-richtlijn.

Het ontwerp van de internationale norm dat door de Technische Commissie is aangenomen, zal ter stemming onder de aangesloten organen worden verspreid. Publicatie als internationale standaard vereist goedkeuring met ten minste een stemming 75% van de aangesloten organen.

Some elements of this part of ISO 591 Kan het voorwerp uitmaken van een octrooirecht. ISO is niet verantwoordelijk voor het identificeren van dergelijke patenten.

ISO 591-1-2000 “Titaandioxidepigmenten voor coatings – Deel 1: Specificaties en testmethoden”

De internationale standaard ISO 591-1 is ontwikkeld door de Technische Commissie ISO/TC 35, Verven en vernissen, Subcommissie SC 2, Pigmenten en verhogingen.

Dit deel van ISO 591 annuleert en vervangt ISO 591:1977 with a technical revision. In tegenstelling tot ISO 591:1977, where ISO 591-1 specifies the Nakazono reducing agent method for the determination of titanium dioxide content and allows for the use of other methods with the consent of the interested party, ISO 591-1 contains both methods (zie artikel 7).

ISO 591 bestaat uit de volgende onderdelen, under the general heading titanium dioxide pigments for coatings:

— Deel 1: Specificaties en testmethoden

– Deel 2: Determination of the content of minor components

1 Toepassingsgebied
Dit deel van ISO 591 specificeert de vereisten voor titaandioxidepigmenten voor verven en de bijbehorende testmethoden.

ISO 591-1-2000 “Titaandioxidepigmenten voor coatings – Deel 1: Specificaties en testmethoden”

2 Normatieve referentiedocumenten
De bepalingen in de volgende normatieve documenten zijn in dit deel van ISO opgenomen 591 door verwijzing naar deze standaard. Voor gedateerde referenties, latere herzieningen of wijzigingen van deze publicaties zijn niet van toepassing. Echter, partijen bij overeenkomsten op basis van dit onderdeel van ISO 591 worden aangemoedigd om de mogelijkheid te onderzoeken om nieuwe versies van de volgende normatieve documenten toe te passen. Voor ongedateerde referenties, the new version applies to this standard. ISO- en IEC-leden houden een register bij van momenteel geldige internationale normen.

ISO 385-1:1984, laboratorium glaswerk – buret – Deel 1: Algemene vereisten.

ISO 648:1977, Laboratorium glaswerk – Single standard pipettes.

ISO 787-1:1982, Algemene testmethoden voor pigmenten en incrementen – Deel 1: Vergelijking van pigmentkleuren.

ISO 787-2:1981, Algemene testmethoden voor pigmenten en toeslagen-Deel 2: Bepaling van vluchtige stoffen bij 105 °C.

ISO 591-1-2000 “Titaandioxidepigmenten voor coatings – Deel 1: Specificaties en testmethoden”

ISO 787-3:2000, Algemene testmethoden voor pigmenten en toeslagen-Deel 3: Bepaling van in water oplosbare stoffen – Hete extractiemethode.

ISO 787-5:1980, Algemene testmethoden voor pigmenten en incrementen – Deel 5: Bepaling van olieabsorptiewaarden.

ISO 787-9:1981, Algemene testmethoden voor pigmenten en toeslagen-Deel 9: Bepaling van de pH van watersuspensies.

ISO 787-14:1973, Algemene testmethoden voor pigmenten – Deel 14: Determination of the resistivity of water extracts.

ISO 787-18:1983, Algemene testmethoden voor pigmenten en incrementen – Deel 18: Bepaling van residuen op zeven – mechanische spoelprocedure.

ISO 787-24:1985, Algemene testmethoden voor pigmenten en incrementen – Deel 24: Bepaling van de relatieve kleurkracht van gekleurde pigmenten en de relatieve verstrooiingskracht van witte pigmenten – Photometric method.

ISO 787-25:1993, Algemene testmethoden voor pigmenten en toeslagen-Deel 25: Vergelijking van kleuren in panchromatische systemen van wit, zwarte en gekleurde pigmenten – Colorimetrische methode.

ISO 1042:1998, laboratorium glaswerk – labeled volumetric bottles.

ISO 3696:1987, Analytical laboratory water use – Specificaties en testmethoden.

ISO 15528:2000, Verven, vernissen en grondstoffen voor verven en vernissen – bemonstering.

ISO 591-1-2000 “Titaandioxidepigmenten voor coatings – Deel 1: Specificaties en testmethoden”

3 termen en definities
Voor de doeleinden van dit deel van ISO 591, de volgende termen en definities zijn van toepassing.

3.1 Titanium dioxide pigments

A pigment composed primarily of titanium dioxide (TiO 2) met een kristalstructuur van anataas of rutiel, bepaald door röntgenonderzoek

Alleen het standaardinformatiegedeelte is openbaar. Om de volledige inhoud te zien, u moet de standaard via de officiële kanalen aanschaffen.