wstęp
ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest globalnym sojuszem krajowych organów normalizacyjnych (Organy członkowskie ISO). Opracowywanie norm międzynarodowych odbywa się zwykle za pośrednictwem komitetów technicznych ISO. Każda instytucja członkowska zainteresowana tematem, dla którego powołano komitet techniczny, ma prawo być reprezentowana w tym komitecie. W prace te zaangażowane są także międzynarodowe organizacje rządowe i pozarządowe współpracujące z ISO. ISO ściśle współpracuje z Międzynarodową Komisją Elektrotechniczną (IEC) we wszystkich kwestiach normalizacji elektrycznej.

Normy międzynarodowe opracowywane są zgodnie z zasadami podanymi w Części 3 dyrektywy ISO/IEC.

Projekt normy międzynarodowej przyjęty przez Komitet Techniczny zostanie rozesłany do organów członkowskich w celu głosowania. Publikacja jako norma międzynarodowa wymaga zgody co najmniej 75% instytucji członkowskich.

Należy pamiętać, że niektóre elementy tej części ISO 6603 Może być przedmiotem prawa patentowego. ISO nie jest odpowiedzialna za identyfikację któregokolwiek lub wszystkich takich patentów.

Międzynarodowa norma ISO 6603-1 został opracowany przez Komitet Techniczny ISO/TC61, Tworzywa sztuczne, Podkomisja SC 2, Właściwości mechaniczne.

ISO 6603-1-2000 “Tworzywa sztuczne – Określanie odporności na przebicie sztywnych tworzyw sztucznych – Część 1: Nieinstrumentalne badanie wpływu”

Drugie wydanie unieważnia i zastępuje technicznie zmienione pierwsze wydanie (ISO 6603-1:1985).

ISO 6603 składa się z następujących części, pod ogólnym nagłówkiem Tworzywa sztuczne – Określanie odporności na przebicie sztywnych tworzyw sztucznych:

– Część 1: Nieinstrumentalne badanie wpływu

– Część 2: Instrumentalne badanie udarności

Dodatek A do tej części ISO 6603 służy wyłącznie celom informacyjnym.

1 Zakres
W niniejszej normie określono metodę ustalania, na określonych warunkach, badania właściwości udarowych sztywnych tworzyw sztucznych w postaci płaskich próbek, takie jak krążki lub kwadraty. Próbkę można formować bezpośrednio, wycięte z arkusza lub usunięte z gotowego produktu. Zdefiniowano różne typy próbek i warunki testowe.

ISO 6603-1-2000 “Tworzywa sztuczne – Określanie odporności na przebicie sztywnych tworzyw sztucznych – Część 1: Nieinstrumentalne badanie wpływu”

Te metody rzutkowe służą do badania zachowania folii lub form z tworzywa sztucznego pod wpływem iglicy prostopadłej do płaszczyzny próbki.

Ta część ISO 6603 można zastosować, jeśli wystarczy scharakteryzować zachowanie udarowe tworzyw sztucznych za pomocą progu energii zniszczenia przy uderzeniu na podstawie wielu próbek. Jeżeli do szczegółowego scharakteryzowania zachowania przy uderzeniu niezbędny jest wykres siła-odchylenie lub siła-czas zarejestrowany przy nominalnej stałej prędkości iglicy, ISO 6603-2 Jest używane.

Te metody badawcze są odpowiednie dla próbek o grubości pomiędzy 1 mm i 4 mm.

Uwaga Dla grubości mniejszych niż 1 mm, ISO 7765 jest polecany. Jeśli sprzęt jest odpowiedni, możliwe jest badanie grubości większych niż 4 mm, ale ten test nie wchodzi w zakres ISO 6603-1 i ISO 6603-2.

Metody te są odpowiednie dla następujących typów materiałów:

Sztywne termoplastyczne materiały do ​​formowania i wytłaczania, w tym wypełnione, niewypełnione i wzmocnione mieszanki i arkusze;

– Sztywne, termoutwardzalne materiały do ​​formowania i wytłaczania, w tym masy wypełniające i wzmacniające, arkusze i laminaty;

ISO 6603-1-2000 “Tworzywa sztuczne – Określanie odporności na przebicie sztywnych tworzyw sztucznych – Część 1: Nieinstrumentalne badanie wpływu”

Wzmocnione włóknem kompozyty termoutwardzalne i termoplastyczne, włączając jednokierunkowe i niejednokierunkowe materiały wzmacniające, takie jak MAT, tkaniny, tkany niedoprzęd, obcięte pasma, łączone i mieszane materiały wzmacniające, tułaczy, włókna mielone i arkusze wykonane z materiałów wstępnie impregnowanych (prepregi).

Metody te mają również zastosowanie do próbek formowanych lub obrabianych z gotowych produktów, laminaty i płyty wytłaczane lub odlewane.

Wyniki badań są porównywalne tylko w odpowiednich warunkach przygotowania, wielkość i powierzchnia próbki oraz warunki badania są takie same. W szczególności, wyników uzyskanych na próbkach o różnych grubościach nie można ze sobą porównywać (patrz Dodatek E: – do ISO 6603-2). Kompleksowa ocena reakcji na naprężenie udarowe wymaga pomiaru prędkości uderzenia i temperatury różnych zmiennych materiałowych, takie jak krystaliczność i zawartość wilgoci.

Na podstawie tego testu nie można bezpośrednio przewidzieć zachowania gotowego produktu pod kątem uderzenia, ale można pobrać próbki z gotowego produktu (patrz wyżej) do testowania tymi metodami.

Dane testowe opracowane tymi metodami nie powinny być wykorzystywane w obliczeniach projektowych. Jednakże, Informacje na temat typowego zachowania materiału można uzyskać poprzez badania w różnych temperaturach i prędkościach uderzenia (patrz Załącznik D do ISO 6603-2: -), o różnej grubości (patrz Załącznik E do ISO 6603-2: -) i badania próbek przygotowanych w różnych warunkach.

Ta część ISO 6603 opisuje dwie metody badań statystycznych:

– Metoda A: Metoda schodów (Indywidualny) (preferowane)

W tej metodzie, podczas badania stosuje się równomierny przyrost energii. Po przetestowaniu każdej próbki, energia jest zmniejszana lub zwiększana o równomierne przyrosty, w zależności od obserwacji (zdać lub oblać) poprzedniego testu.

ISO 6603-1-2000 “Tworzywa sztuczne – Określanie odporności na przebicie sztywnych tworzyw sztucznych – Część 1: Nieinstrumentalne badanie wpływu”

– Metoda B: Metoda grupowa (Opcjonalny)

W tej metodzie, badana jest ciągła grupa co najmniej dziesięciu próbek. Energię zniszczenia uderzenia oblicza się statystycznie.

2 Odniesienia normatywne
Poniższe dokumenty normatywne zawierają przepisy, które, przez odniesienie w niniejszym dokumencie, stanowią postanowienia niniejszej części ISO 6603. Dla przestarzałych odniesień, wszelkie późniejsze rewizje lub poprawki do tych publikacji nie będą miały zastosowania. Jednakże, Strony umów opartych na tej części ISO 6603 zachęca się do zbadania możliwości zastosowania nowych wersji poniższych dokumentów normatywnych. Dla niedatowanych odniesień, zastosowanie ma nowa wersja dokumentu ustanawiającego standardy, o którym mowa. Członkowie ISO i IEC prowadzą rejestr aktualnie obowiązujących norm międzynarodowych.

ISO 291:1997, Tworzywa sztuczne. Dostosuj i przetestuj standardową atmosferę.

ISO 293:1986, Tworzywa sztuczne. Próbka do formowania przez prasowanie materiału termoplastycznego.

ISO 294-3:1996, Tworzywa sztuczne. Formowanie wtryskowe próbek materiałów termoplastycznych. Część 3: Mała tablica.

ISO 295:1991, Tworzywa sztuczne. Formowanie tłoczne próbek materiałów termoutwardzalnych.

ISO 1268:19741), Tworzywa sztuczne – Preparat wzmocniony włóknem szklanym, związane żywicą, laminaty lub panele niskociśnieniowe do celów testowych.

ISO 2818:1994, Tworzywa sztuczne. Próbkę przygotowano metodą obróbki skrawaniem.

ISO 7765-1:1988, folie i arkusze z tworzyw sztucznych. Odporność na uderzenia określono metodą swobodnie spadającej strzałki. Część 1: Metoda schodowa.

ISO 7765-2:1994, folie i arkusze z tworzyw sztucznych. Odporność na uderzenia określono metodą swobodnego spadania. Część 2: Instrumentalna próba przebicia.

ISO 6603-1-2000 “Tworzywa sztuczne – Określanie odporności na przebicie sztywnych tworzyw sztucznych – Część 1: Nieinstrumentalne badanie wpływu”

3 warunki i definicje
Na potrzeby tej części ISO 6603, zastosowanie mają następujące terminy i definicje:

3.1 Przegląd

3.1.1 Awaria

Wszelkie widoczne pęknięcia powierzchni próbki

3.2 Standardowe warunki awarii

3.2.1 Pękać

Wszelkie pęknięcia widoczne gołym okiem i nie mogące przeniknąć przez całą grubość materiału

Widzieć: Postać 1

3.2.2 Złamany

Ewentualne pęknięcia na całej grubości materiału

Widzieć: Postać 2

3.2.3 Penetracja

Nieprzebicie iglicy przez całą grubość próbki

Widzieć: Postać 3 B)

3.2.4 Szlifowanie

Podziel próbkę na dwie lub więcej części

Widzieć: Postać 3 A)

3.3 Elementy awarii udarowej
3.3.150 % energia zniszczenia uderzenia E50

Energia, która powoduje 50% próbki nie powiedzie się, zgodnie z definicją w 3.1.1

3.3.250 % masa uszkodzenia udarowego M50

Masa, która powoduje 50% próbki nie powiedzie się przy danej wysokości upadku, zgodnie z definicją w 3.1.1

3.3.350 % masa zniszczenia udarowego H50

50% wysokość uszkodzenia uderzeniowego H50 wykorzystuje wysokość, na której powoduje spadająca masa 50% awaria próbki, zgodnie z definicją w 3.1.1

Postać 1 – Sekcje próbek uszkodzone przez “pęknięcia” [B) i C) po zgięciu ręcznym

ISO 6603-1-2000 “Tworzywa sztuczne – Określanie odporności na przebicie sztywnych tworzyw sztucznych – Część 1: Nieinstrumentalne badanie wpływu”

Postać 2 – Plasterki przechodzące przez próbkę ulegają uszkodzeniu “złamanie” [B) i C) po zgięciu ręcznym

Postać 3 – Przykłady “złamany” niepowodzenia [A) I “przeniknął” [B)

A)

B)

Tylko standardowa sekcja informacyjna jest publiczna. Aby zobaczyć pełną treść, musisz kupić standard za pośrednictwem oficjalnych kanałów.